با توجه به شیوع روز افزون بیماری دیابت و تاثیر دیابت بر زندگی افراد، باید تمام جنبه های مرتبط با آن مورد بررسی قرار گیرد. یکی از مواردی که همیشه برای افراد دیابتی مطرح است. نکاتی است که یک فرد دیابتی در سفر باید مد نظر قرار دهد.

در مسافرت های هوایی نکات ذیل باید مورد توجه قرار گیرد:
*در سفرهای طولانی، اگر تنها هستید خدمه پرواز را از بیماری خود آگاه سازید تا در صورت بروز مشکل آمادگی لازم را داشته باشند، یا در صورت تاخیر در توزیع غذا، غذای شما را سریعتر از دیگران آماده سازند.
*انسولین و داروهای مورد نیاز در طول پرواز را در کیف دستی و در دسترس خود قرار دهید.
*در پروازهای طولانی، زمان وعده های غذایی قابل تشخیص نیست، بنابراین قبل از غذا، انسولین تزریق نکنید و حتما یک وعده خوراکی همراه خود داشته باشید.
*مسافرت هوایی بدن شما را در معرض کم آبی قرار می دهد، بنابراین اگر مقدار بیشتری آب بنوشید در پایان پرواز حس بهتری خواهید داشت
*از مصرف مشروبات الکلی که بدن را در معرض کم آبی قرار می دهند بپرهیزید.

*انسولین خود را در قسمت بار قرار ندهید زیرا گرما یا سرمای شدید در آن قسمت به انسولین شما آسیب می زند.
*در مسافرت به شرق و غرب ممکن است نیاز به تغییر مقدار انسولین تزریقی باشد که باید با پزشک خود مشورت نمایید.
*اگر از پمپ انسولین استفاده می کنید نامه پزشک خود را به همراه داشته باشید تا اگر هنگام عبور از گیت بازرسی با مشکل مواجه شدید از آن استفاده نمایید.

*اگر زمینی سفر می کنید، برنامه ریزی سفر آسانتر خواهد بود.
*در مسافرت زمینی هر ۲ساعت ۱۰ دقیقه راه بروید.
*کفش راحت و جوراب نخی یا پشمی استفاده نمایید.
*اطمینان حاصل کنید که انسولین در دمای مناسب قرار دارد. دمای خیلی بالا یا پایین، اثر بخشی انسولین را تحت تاثیر قرار می دهد.

۱) دو جمله را به زبان کشور مقصد یاد بگیرید: من دیابتی هستم و به من قند بدهید یا کاغذی با این جملات همراه با شماره موبایل یکی از نزدیکان خود همراه داشته باشید.
۲) در طول مسافرت قند خون خود را بیشتر از مواقع عادی اندازه گیری نمایید زیرا با تغییر برنامه غذایی و فعالیت در سفر ممکن است قند خون شما از کنترل خارج شود.
۳) دست بند و گردنبند دیابتی خود را در سفر به همراه داشته باشید.
۴)در طول سفر همیشه مقداری غذا یا قند در دسترس داشته باشید تا در صورت افت قند خون مصرف نمایید.

از به همرا داشتن وسایل ذیل در طول سفر اطمینان حاصل کنید:
۱- قرص یا انسولین به میزان لازم.
۲- به همراه داشتن پمپ انسولین در صورت استفاده از آن.
۳- دستگاه تست قند خون، سوزن نمونه گیری، پدالکلی و باطری اضافی.
۴- نوار تست قند خون.
۵- مواد قندی، بیسکویت و آبمیوه.
۶- سایر داروهای مصرفی، مواد ضدعفونی کننده و دماسنج.
۷- آمپول گلوکاگون
.

• روزانه پاها را با آب ولرم شستشو داده و آنها را به دقت معاینه نمایید.
• پا برهنه راه نروید.
• برای نرم کردن پوست پاشنه از کرم های مرطوب کننده استفاده نمایید.
• در صورت آسیب به پا، سریعا با استفاده از محلول های ضد عفونی کننده پاها را شست و شو داده و آن را پانسمان کنید.
• برای پیاده روی و ورزش از کفش طبی یا کتانی مناسب استفاده کنید.
• در استخر و کنار دریا، از دمپایی پلاستیکی و جوراب مخصوص شنا استفاده نمایید.

علائم کم آبی خفیف عبارتند از:
 تشنگی
 سردرد
 خشکی دهان و چشم
 سرگیجه
 خستگی
 ادرار زرد تیره
علائم کم آبی شدید عبارتند از:
 افت فشار خون
 گودی دور چشم
 افت یا افزایش ضربان قلب
 گیجی
 بی حالی
دلایل ایجاد کم آبی بدن عبارتند از:
 هوای گرم
 ورزش سنگین
 نوشیدن کم مایعات
 فشار خون بالا
 اسهال و استفراغ
 مصرف الکل
در مواقعی که فرد دچار کم آبی خفیف می گردد، باید مصرف مایعات به خصوص آب را افزایش دهد و در موارد شدید نیاز به مراقبت های پزشکی می باشد که علاوه بر تامین آب، الکترولیت های بدن نیز جایگزین شوند. بنابراین از محلول های آب و نمک در این موارد استفاده می گردد. اگر کم آبی بدن با افزایش قند خون همراه باشد مصرف مایعات شیرین می تواند وضعیت فرد را وخیم تر نماید.